فصلنامه ذوزنقه شماره 7

توضیحات

با درودی دوباره و با احترام فراوان به شما خوانندگان ارجمند، خرسندیم از اینکه می‌توانیم در یک شماره دیگر همراهتان باشیم تا بار دیگر نتیجه تلاش‌هایمان را در معرض دیدگان گرانقدرتان قرار دهیم.

آغاز سال جدید مصادف شد با به اوج رسیدن تهدید بیماری قرن و تبعات ناشی از غیرقابل پیش‌بینی بودن این بیماری که نشریه ذوزنقه نیز مانند بسیاری از مجموعه‌‎ها از این تبعات بی‌نصیب نماند….
در همین راستا با توجه به مسائل موجود و تغییر نوع روابط و زندگی جامعه ایرانی، تصمیم بر آن شد که برای ماندگاری بیشتر و ارتقای سطح کیفی، نشریه از ماهنامه به فصلنامه تغییر ماهیت دهد و در ابعاد گسترده‌تر تقدیم‌ نظرهای پر مهرتان شود تا هم بتوانیم در مقابل تعهدمان به لطف بیکرانتان انجام وظیفه کرده و هم در شرایط کنونی برای ارتقای فرهنگ جامعه گامی مؤثرتر از گذشته برداشته باشیم.
سال 1399 را می‌توان سال دگرگونی در درک معانی بسیاری از واژه‌ها دانست، واژه‌هایی که اهمیت خود را به هنگام ضرورت‌ها بیش از پیش نشان می‌دهند. یکی از مهم‌ترین این واژه‌ها «فرهنگ جمعی یا فرهنگ عمومی» است. واژه‌ای که شاید بسیار شنیده‌ایم، ولی معنی آن را به درستی نمی‌دانیم یا بهتر بگویم ضرورتی برای پرداختن به آن را نمی‌دیدیم، غافل از آنکه این سهل‌پنداری می‌تواند چه فاجعه‌ای جبران‌ناشدنی را برایمان به ارمغان بیاورید، به خصوص زمانی که آشنایی کاملی از مخاطرات و تهدیدهای عواملی مانند بیماری‌های واگیردار نیز نداشته باشیم!
اینجاست که خلأ خودکرده‌های از ماست که بر ماست را به وضوح و با عمق جان می‌توانیم حس کنیم. جاهای خالی که تنها با همت فرد فرد ما مردم پر می‌شود و ارتباطی به هیچ نوع دولت و اقلیم جغرافیایی ندارد! به فقیر و ثروتمند مربوط نمی‌شود، داشتن یا نداشتن مدرک تحصیلی نیز در آن مؤثر نبوده و حتی می‌توان گفت به هیچ چیز جز ماهیت شکل‌دهنده خودش به نام «خرد جمعی» وابسته نیست.
به نظر شما آیا تلاش در دستیابی به رفاه و امکانات فردی تنها مسیری است که باید در طی مدت عمر در آن گام برداریم و به گمان شما آیا تصویر یک درخت زیباست یا منظره‌ای از جنگل سرسبز؟
در پاسخ به این پرسش باید اندیشید که ضرورت تقدم افزایش سطح فرهنگ عمومی نسبت به ایجاد منافع شخصی ارجحیت دارد یا برای رقابت در به دست آوردن سهم بیشتر از منافع رفاهی جامعه می‌توان اخلاقیات و احترام به منافع جمعی را زیر پا گذاشت! بیایید یکدیگر را بیش از گذشته به ایجاد یک جامعه با سطح فرهنگ عمومی و جمعی بالاتر تشویق و کمک کنیم و بکوشیم هر کداممان در راستای این امر مهم اهتمام ورزیم.
امیدواریم که همانندگذشتگان افتخارآفرینمان یادگاری ارزشمند برای آیندگانمان به میراث بگذاریم.